พรานเป็ด

แว่วยินแต่เสียง น้ำหลากมา เสมือนยิ่งพาน้ำตาข้าหลั่ง ธารารักเอ่ย รักเคยฝากฝัง ท่ามกลางฟ้าเดือนสะพรั่ง รักกลับอ้างว้างในคืนเดือนเพ็ญ รูปรอยปางหลัง ฝังฝากใจมาไร้ความจริงทิ้งให้ลำเค็ญ มองเดือนครั้งใดหมองใจไม่เว้น ค่ำคืนรักเคยเชยเช่น แสงแห่งเดือนเพ็ญเชยฟ้าราตรี รักจากพรากไป หาเพียงรอยอาลัยไม่มี สายน้ำยามเย็น ก่อนเคยได้เป็นสักขี ยินแผ่วแว่วเสียงนที คล้ายเสียงเสียดสีที่เย้ยดวงใจ โธ่ คำอธิษฐาน เหมือนบ่วงมารมารับเอาคำสาบานข้าไป มนตร์มารร้ายยิ่งรักยิ่งสลาย ตั้งปณิธานวอนไหว้รักแห่งดวงใจจงพบกันเทอญ