گیرم که در باورتان به خاک نشسته ام
و ساقه های جوانم از ضربه های تبرهاتان زخمدار است
با ریشه چه می کنید
گیرم که بر سر این بام
بنشسته در کمین پرنده ای
پرواز را علامت ممنوع می زنید
با جوجه های نشسته در آشیانه چه می کنید
گیرم که می زنید
گیرم که می بُرید
گیرم که می کشید
با رویش ناگزیر جوانه چه می کنید
تمام بغض قناری ها صداتو ترسونده
اجاق کینه پاییزی گل هاتو سوزونده
تو اون ستاره خاموشی که خواب تو رو برده
پیام سرخ شقایق ها تو قلب تو مرده
چشات مث شب بارونی
دلت پر از غم پنهونی
مث پرنده زندونی
بخون به ناله دل
مثال تیغ گل زردم
یه شعر خسته پُر دردم
ببین که قایق امیدم
نشسته بی تو به گِل
غم غریب کدوم غروبی
که عطر پاییز گرفته بوی تنت
نگات به سوی کدوم ستاره ست
که قلب پاره ست به زیر پیرهنت
من و تو چله نشین این شب پراندوهیم
من و تو سایه غمگین غروب رو کوهیم
من و تو سایه غمگین غروب رو کوهیم
چرا به سفره ما دیگر نشانی از نان نیست
به خاک غمزده شهرم نَمی ز باران نیست
تمام بغض قناری ها صداتو ترسونده
اجاق کینه پاییزی گل هاتو سوزونده
تو اون ستاره خاموشی که خواب تو رو برده
پیام سرخ شقایق ها تو قلب تو مرده
چشات مث شب بارونی
دلت پر از غم پنهونی
مث پرنده زندونی
بخون به ناله دل
مثال تیغ گل زردم
یه شعر خسته پُر دردم
ببین که قایق امیدم
نشسته بی تو به گِل
