مخواسته که فراموشت کونم ولی نبو
تو سینه م بی تو خاموشت کنونم ولی نبو
گپون عاشقانه م با نگاهت گله بو
مواسته باغ گل پوشت کنم ولی نبو
نه اِدخواست و نه اِدواشت که یشت با هم بشیم
اگه موندری شاناواشت صدای غم بشیم
تو چشمم خیره بودی و به متگو اتبُری
زیادی هسترم تو لحظه باشه کم بشیم
شو تا سحر آسیمه سر پی بهونه
صبح تا پسین بی همنشین خراب خونه
نه راه پس نه راه پیش پر از سؤالم
کاش یکی پیدا ببوت بت بگت از حالم
گناهم فقط ای هسته که نمخواست غم بگینی
ولی باور مه نا که عاشقانم کم بگینی
حالا مه موندم و با بی باوریه ای که رفتی
تعجبم از اینن که چطو یادم نکفتی
گذشتی و گذشت از ما دگه حرفی نمندن
ای صدای مه نن یه عمر رفتن که نخندن
هرجا هستی و با هرکه خاشی خوشیت دعامن
ولی دست خودم نین که غمت بغضه صدامن
شو تا سحر آسیمه سر پی بهونه
صبح تا پسین بی همنشین خراب خونه
نه راه پس نه راه پیش پر از سؤالم
کاش یکی پیدا ببوت بت بگت از حالم
شو تا سحر آسیمه سر پی بهونه
صبح تا پسین بی همنشین خراب خونه
نه راه پس نه راه پیش پر از سؤالم
کاش یکی پیدا ببوت بت بگت از حالم
