อายเข็มนาฬิกา

บ่ อยากสบตา กับนาฬิกาที่ฝาห้อง

เพราะเข็มมันฟ้อง ว่าน้องนั้นถูกลืมใจ

เข็มสั้นเข็มยาว เดินทับและก้าวยามใด

ถ้าเป็นแต่ก่อนแต่ไร ตัวอ้ายจะต้องมาถึง

ผู้ใด๋ฉุดดึง วันนี้อ้ายจึงบ่มาไกล้

คำหวานฝากไว้ สุดท้ายอ้ายบ่คำนึง

ห้องเก่าเคยเคียง เหลือเพียงแต่รอยฝังตรึง

เพราะอ้ายหมดความคิดถึง

น้องจึงต้องหมดความหมาย

อายน้องอายเข็มนาฬิกา

พออ้าย บ่ มา เหมือนนาฬิกาสงสัย

เข็มยาวชี้หน้า เข็มสั้นจิ้มตรงแผลใจ

ถามว่าอ้ายหลบไปไส ทำไมถึง บ่ มาหา

บ่ กล้าสบตา กับนาฬิกาที่ฝาห้อง

เพราะเข็มคอยฟ้อง ว่าน้องนั้นหมดเวลา

นาฬิกาเรือนเก่า ที่แขวนติดไว้ข้างฝา

ยังคงเดินตรเวลา แต่อ้ายนั้นหนา บ่ ตรงต่อใจ