برای من که در بندم چه اندوه آوری ای تن
فراز وحشت داری فرود خنجری ای تن
غم آزادگی دارم به تن دلبستگی تا کی
به من بخشیده دلسنگی شکست های پی در پی
(در این غوغای مردم کُش، در این شهر به خون خفتن)
(خوشا در چنگ شب مُردن، ولی از مرگ شب گفتن)
چرا تن زنده و عاشق کنار مرگ فرسودن
چرا دلتنگ آزادی گرفتار قفس بودن
قفس بشکن که بیزارم از آب و دانه در زندان
خوشا پرواز ما حتی به باغ خشک بی باران
(در این غوغای مردم کُش، در این شهر به خون خفتن)
(خوشا در چنگ شب مُردن، ولی از مرگ شب گفتن)
در آوار شب و دشنه چکد از قلب من خوناب
که میبینم من عاشق چه ماری خفته در محراب
خوشا از بند تن رستن پی آزادی انسان
نمیترسم من از بخشش که اینک سر که اینک جان
(در این غوغای مردم کُش، در این شهر به خون خفتن)
(خوشا در چنگ شب مُردن، ولی از مرگ شب گفتن)
اگر پیرم اگر برنا اگر برنای دل پیرم
به راه خیل جان بر کف که میمیرند میمیرم
اگر سرخورده از خویشم من مغرور دشمن شاد
برای فتح شهر خون تو را کم دارم ای فریاد
(در این غوغای مردم کُش، در این شهر به خون خفتن)
(خوشا در چنگ شب مُردن، ولی از مرگ شب گفتن)
(در این غوغای مردم کُش، در این شهر به خون خفتن)
(خوشا در چنگ شب مُردن)
